Als er iets is waar je de kinderen een plezier mee doet is het wel het strand. Lekker op tijd en voor de enorme drukte lopen we het strand op. Het duin aflopen is een hele klus, bij elke stap wordt ik gelanceerd en corrigeren is nauwelijks mogelijk. Afijn, heel voorzichtig dus. Op het strand aangekomen even bijkomen van dit avontuur. Als je in een kuil ligt in de zon, vergeet je even dat je ALS hebt. Alles lijkt zo gewoon. Zolang ik me niet beweeg gaat alles goed. Jonna en Liene willen vliegeren na de aanblik van een kite-surfer. Zoals gewoonlijk staan na enkele minuten de ouders voor aap met een kindervlieger in de hand en zijn de kinderen weer verder met de schelpen. Bij het omhoog kijken val ik prompt achterover in het zand. Liene komt eraan en zegt “zal ik je helpen pappa?” Het blijft heel even stil. De zee is als vanouds, de golven blijven gewoon komen, de ene groot , de ander klein. De ene brengt wat mee, de ander neemt wat terug….