Afgelopen zondag werd in Embrun de triatlon georganiseerd. In Amerika zeer populair en wordt daar de “Iron man” genoemd. De triatlon behelst 3,8 kilometer zwemmen, 42,2 kilometer hardlopen en tenslotte 180 kilometer fietsen. Mannen en vrouwen van “staal” genieten enkele uren van een bewustzijnsvernauwing onder invloed van adrenaline en endorfinen en slaan alle alarmsignalen van het lijf moeiteloos in de wind. En wanneer het lichaam echt dreigt te ontploffen …is er altijd het karakter en de wilskracht nog. Er is maar één doel: de finish. Al sinds jaren is bekend dat sportverslaving zowel gedragsmatig als hormonaal bestaat.
Bij ALS kun je vechten, knokken en karakter hebben wat je wilt, het zal het ziekteproces niet stoppen. Er is alleen maar: hoe ga ik hiermee om? Wat kan ik nog met mijn leven?Alle plannen in enkele jaren proppen gaat niet. De omgeving signaleert de achteruitgang en worstelt met machteloosheid, steun geven en verdriet. De impact die ALS heeft op de patiënt en zijn omgeving is uniek te noemen en heeft nog weinig bekendheid in de Nederlandse gezondheidszorg. Stichting ALSopdeweg probeert de bekendheid van deze bijzondere aandoening te vergroten en daarmee ook het begrip en de hulp voor de patiënten te verbeteren.
