achterin de rolstoelauto
Een vergelijking met de paus in zijn Pausmobiel is lastig te maken. De eerste keer in de rolstoel achterin de auto worden gereden is toch geen pretje. Laten we zeggen dat ik blij ben dat de eerste keer letterlijk en figuurlijk de “drempel over“ is geweest.
Het “naar binnen rijden” schetst op perfecte wijze de afhankelijkheid van diegene die in de rolstoel zit. Het vastmaken met maar liefst vier spanbanden aan de rolstoel voelt alsof er een wild paard in bedwang moet worden gehouden. Onderweg zit ik toch naast Jonna die op zeer nadrukkelijke wijze mij uit mijn gepeins trekt en dwingt tot , voor haar, belangrijke zaken: “naar welk bos gaan we pappa?”
Direct realiseer ik mij dat dit is waarvoor we de rolstoelauto zo hard nodig hebben: we kunnen als gezin op pad.
bekijk hier de uitzending van 26 september 2010 op SBS6, HartvanNederland.
