door: Dick Schoenmaker
Door de jaren heen heb ik meerdere sporten/hobby’s beoefend. Na een korte flirt met schaken en tennis, heb ik vanaf mijn 7e tot mijn 18e gevoetbald. Daarna heb ik enige jaren in competitieverband badminton gespeeld. De laatste 15 jaar mocht ik ook graag op mijn motor toeren, een enkele keer ook in het buitenland.
speedsurfen als passie
Mijn grootste passie is echter windsurfen. In ben hier op mijn 12e, in de beginjaren van het windsurfen, mee in aanraking gekomen. Het virus heeft me gepakt en heeft me nooit meer losgelaten. In de beginjaren samen met mijn jongere broer gespaard en gewerkt voor een plank en kleding. Vervolgens op de fiets naar een nabij gelegen plas en in de vakanties surfen op de Middellandse Zee in de baai van Rosas. Later heb ik zelf nog een plank geshaped en gebouwd. Met de komst van mijn kinderen is het windsurfen wat naar de achtergrond verschoven. Ook het feit dat er behoorlijk wat wind nodig was om lekker te kunnen surfen heeft hier een rol in gespeeld. Hiervoor moet je bij uitstek aan de kust zijn, een kleine 2 uur reizen voor mij.
Nu de kinderen weer wat ouder zijn, heb ik het weer intensiever opgepakt. Ook de ontwikkeling van het materiaal heeft daarin geholpen, je hebt niet zoveel wind meer nodig om toch plezier te hebben. Ook heb ik het GPS-speedsurfen ontdekt. Bij GPS-speedsurfen ga je surfen met een GPS-ontvanger bij je. Hierdoor is het mogelijk om tijdens het surfen te zien hoe hard je gaat. Daarnaast kun je thuis je gegevens uitlezen en uploaden, waarbij je gemiddelde snelheid, pieksnelheid en afgelegde afstand kunt uitlezen. Via Google Earth kun je zelfs zien waar je precies gesurft hebt. Dit geeft een extra dimensie aan de sport/hobby. Objectief kan vastgelegd worden, wat je gedaan hebt. Dit leverde meteen een leuke competitie met mijn broer op over wie het snelst is. Ook de competitie met anderen op dezelfde plas/water is een extra dimensie. Dit leidde uiteindelijk in 2010 tot deelname aan de recreatieve Fun Speed Meetings (FSM) bij Bad Hoophuizen aan het Veluwemeer. Afgelopen oktober 2010 was de, naar nu blijkt, laatste keer. Tevens was oktober de eerste en meteen ook de laatste keer dat ik, samen met de jongens van de Oolderplas in samenwerking met Windsurfcenter Roermond, een weekend naar het Grevelingenmeer bij Brouwersdam geweest.
Nadat begin dit jaar ALS is geconstateerd, maar ook gezien mijn inmiddels fysieke gesteldheid, werd het duidelijk dat windsurfen nooit meer mogelijk was. Dit heeft mij diep geraakt. De eerste 4-5 maanden brak ik als iemand over windsurfen begon. Ik kon er niet over praten. Dit in tegenstelling tot een gesprek over mijn ALS, wat mijn beter afging. Ik heb nooit goed afscheid van mijn grootste hobby kunnen nemen! Ik ben er nu wel overheen en ik kan weer praten over mijn voormalige hobby. Wel word ik nog steeds onrustig als het flink waait en komen de emoties boven.
