Om 10 uur zijn we vertrokken voor de “Sellaronda” een prachtige tocht over 4 passen. De temperatuur is goed en de sneeuw geeft nog eens een extra charme aan de pieken van de Dolomieten.
Samen met machinist Rob bereiken we toch nog een acceptabele snelheid. In de afdaling suizen we heerlijk naar beneden, dat is toch altijd de beloning voor de gedane inspanning voor de klim. ‘’Genieten op de flanken” is een kunst. De top lonkt, maar de omgeving is minstens net zo mooi. Boven trillen de beentjes wat onwillekeurig heen en weer maar dat mag de pret niet drukken. Alle teamgenoten zijn geweldig, ook zij dragen voor de volle 100 procent bij aan de beleving van deze tocht. Alleen als ik moet lachen daalt de snelheid rap, ik kan geen twee dingen tegelijk……..haha!
