Het is zomer 2009, eind augustus om precies te zijn. Ik ben in Sölden (Oostenrijk) met fietsmaat Rob waar we ons voorbereiden op de Oetztaler radmarathon. Een cyclosportieve tocht van 240 kilometer over 4 cols: de Kühtai, de Brennerpas, de Jaufenpas en als laatste de bekende Timmelsjoch. De mix van oogstrelende bergomgeving, fysieke inspanning, goed en vooral veel eten, witbier en goed gezelschap maakt deze week tot één van de gedenkwaardige.
Laatste Solo Afdaling op de Timmelsjoch
Elk jaar was er wel een doel, of het nu de marmotte (Frankrijk), Transalp (Oostenrijk/Italie) of dolomieten marathon (Italie) was. Na die zomer van 2009 bleek dat ik ALS heb. Ineens bleek dat ik daar in Sölden mijn laatste “solo” beklimmingen had gedaan. De laatste klim, de Timmelsjoch, is een klim van bijna ruim 30 kilometer naar een hoogte van 2509 meter. Ik kan mij iedere meter, elke bocht, boom of kuil nog herinneren. Maar de mooiste momenten waren toch tijdens het eten of in de auto waar ik onbedaarlijk heb gelachen tot de tranen me over de wangen liepen van plezier.
Voor wie geïnteresseerd is naar de uitslag van de rit:
http://services.datasport.com/2009/velo/oetztaler/LANDNL.HTM
