drie dames op het ijs
Vroeger was ik een middelmatig schaatser. Een schaatser met natuurlijk veel te dure schaatsen voor mijn schaatsniveau, schaatste ik menig meren- en molentocht. Ook na de Gauwzee tocht heb ik eens voor Bianca een medaille uit het vuur gehaald toen de organisatie het stempelhok allang had verruilt voor een warme kroeg.
Nu zit ik in de rolstoel te kijken naar de eerste schaats-act van Liene (3) en naar Jonna (5) die het stadium “dubbele glij-ijzers” voorbij lijkt te zijn. Het is een plaatje en de sfeer hangt bijna tastbaar in de lucht. Het bewustzijn is zo hevig dat de tijd even stil lijkt te staan.
De koude doet er niet toe, ik heb het steenkoud, noch de staat van ontbinding van het lijf dat ooit zo sterk was, maar dit mag zolang duren als het duurt. Ik heb mijn kerstcadeau binnen…
