Vele hopen en vragen of de stichting nu wel door gaat… Natuurlijk, de energie die eelco en ik erin hebben gestopt mag niet verloren gaan, dat wil ik niet, dus we gaan door..

Wat een hoop mensen bij het afscheid, wat een steun en liefde opnieuw. Dank hiervoor, nogmaals

Op verzoek hierbij mijn ‘praatje’bij het definitieve afscheid van Eelco,

Lieve lieve mensen,

Heel fijn om jullie allemaal te zien. Ik wil als eerste Jonna en Liene een opsteker geven, “wat hebben jullie de kist prachtig versierd”en “ook nog een heel mooi bloemenhart gestoken” Dikke duim.

Zoals de meeste van jullie weten, hou ik niet van ingewikkelde toestanden. Daarom loop ik alvast op de zaken vooruit, ik kan en wil vandaag geen handjes schudden en condoleances in ontvangst nemen dat kost mij teveel. Ik wil er graag zijn en blijven voor onze twee prinsessen, vandaar. Ik vertrouw op jullie begrip daarvoor.

Daarom wil ik jullie hierbij allemaal bedanken voor de steun die jullie nu geven maar ook afgelopen jaren hebben gegeven, groot of klein alles voelde warm. In het bijzonder wil ik toch mijn moeder bedanken voor alle steun en liefde die zij ons gezin heeft gegeven en nog steeds geeft. Daarnaast een zeer eervolle vermelding voor de collega’s van het waterlandziekenhuis, heel bijzonder , heel warm en heel veel dank ook namens Eelco.

Dan begin ik nu aan mijn stukje

Lieve Eelco,

Twee jaar lang heb je afscheid genomen, van je geliefde werk, je sport in alle facetten, het spelen met de kinderen, het samen ondernemen, echt van alles. Maar met het hoofd omhoog en met een glimlach ….maar ook af en toe een traan. Uiteindelijk heb je afscheid genomen van de Eelco, die je allang niet meer was.

Ik weet nog goed de avond waarop je vermoedens aan mij vertelde, het is niet goed bianc, helemaal niet goed, het is goed fout. Een doodvonnis, en dat was het! Met veel humor en positiviteit hebben we intense tijden door gemaakt, met prachtige herinneringen. Je hebt de afgelopen jaren alles gedaan om ALS een gezicht te geven en om deze afschuwelijke ziekte meer bekendheid te geven, dat is je gelukt! Maar je bent meer dan 2 jaar Eelco met ALS.

 

We zijn hier om jou te gedenken als pappa partner vriend zoon broer maar ook als mens. Voor mij was je mijn maatje, mijn grote liefde ( ookal was je qua lengte minder groot ;-))

Ik weet nog goed 18 jaar geleden in het Centraal Station in Amsterdam, een roos met een kaartje ‘ik ben verkikkerd op jou’ Wel Eelco ik ook op jou!

Wat ons samenbracht was de wijze waarop we in het leven stonden, positief, verantwoordelijk,en ‘geniet want het kan zo over zijn’………dat blijkt, Hoe waar zijn deze woorden geworden.

Toch genoten wij door te delen met elkaar of met anderen, ook omdat je dan meer vreugde beleefde dan alleen. Hierdoor is ook ALSOPDEWEG ontstaan, opdat ook anderen hier door ‘kwaliteit van leven ‘zouden kunnen krijgen.

Ik ben je dankbaar voor vele dingen, en teveel om op te noemen, gelukkig heb ik dit met jou kunnen delen. Vooral ben ik dankbaar voor de lieve en leuke vader je bent geweest voor de kinderen. Je speelde echt met ze, zonder gene, deed net zo gek of nog gekker. Dat maakte mijn hart zo vol.

Zij zijn uit liefde geboren en in liefde ontvangen.

Onze liefde zal hierdoor eindeloos zijn.

 

Ik wil graag afsluiten met een klein stukje uit “mijn dinsdagen met Morrie” dit boekje heb ik voorgelezen in de laatste weken van Eelco’s leven en met name dit stukje is ons erg dierbaar.

In het zuid-amerikaanse regenwoud bevindt zich een stam, die de wereld als een vaste hoeveelheid energie beschouwt die door alle levende wezens gedeeld wordt. Iedere geboorte veroorzaakt dus noodzakelijkerwijs de dood van een ander schepsel en iedere dood brengt een nieuwe geboorte voort. Op deze wijze blijft de energie in de wereld compleet.

Wat we wegnemen moeten we aanvullen

Dat is niet meer dan eerlijk…….