Voordat ik getroffen werd door ALS, was ik in staat om met één blik uit het raam het juiste fietstenue te bepalen. Temperatuur, vochtigheid, windkracht en fietstempo bepaalden de kledingkeuze. Bij het vertrek zit altijd ingecalculeerd dat de eerste 15 minuten koud zijn, daarna is het lichaam op “bedrijfstemperatuur”. De energie leverende processen leveren, net zoals bij elektriciteitscentrales, een flinke hoeveelheid warmte op. Niet voor niets is de ideale temperatuur voor marathonlopers zo rond de 12C ̊ graden.
Nu zit ik in een rolstoel waarbij de fysieke activiteit tot een minimum is beperkt. Een compleet ander verhaal dus. Tijdens de herfstvakantie zijn we met de kinderen een dag naar de apenheul (Apeldoorn) gegaan. Ik kan vermelden dat ik weinig in mijn leven zo verkleumd ben geweest als die dag. De kou sloop vanuit de handen en voeten het lichaam binnen en wat ik ook probeerde, het werd alleen maar erger. De koude zorgde ervoor dat het laatste restje beweging wat er nog in de vingers zat verdween. Volgende keer dan toch maar zo’n charmant geruit dekentje mee…..